اَرْبَعَةُ اَنَا الشَّفیع لَهُمْ یَوْمَ القِیامةِ:
مُعین اَهلِ بَیْتی.
وَالْقاضی لَهُمْ حَوا‌‌ئِجَهُمْ عِنْدَ مَااضْطُرُّوا الَیْهِ.
والحِبُّ لَهُمْ بِقَلْبِهِ وَ لِسانِهِ.
وَالدَّفْعُ عَنْهُمْ بِیَدِهِ.
چهار دسته اند که من در روز قیامت شغیع آن ها هستم:
یاری دهنده اهل بیتم.
برآورنده حاجات اهل بیتم.
دوست دارنده اهل بیتم به قلب و زبان.
دفاع کننده از اهل بیتم با دست و عمل.
خصال صدوق باب اربعة، ص ۲۱۵،حدیث۱
